DZBANECZNIK NEPENTHES MINI

Dzbanecznik (Nepenthes L.) – rodzaj roślin mięsożernych z monotypowej rodziny dzbanecznikowatych Nepenthaceae. 

Dzbaneczniki występują jako rośliny naziemne i epifity w różnych formacjach roślinnych strefy międzyzwrotnikowej, zarówno leśnych, jak i trawiastych, zazwyczaj w siedliskach wilgotnych i ubogich troficznie. Liczne gatunki rosną w tropikalnych lasach górskich, ale stosunkowo rzadko obecne są w lasach nizinnych z wyjątkiem lasów bagiennych oraz lasów wrzosowiskowych na ubogich siedliskach (na Borneo zwanych karengas)^[ Wiele gatunków rośnie na ubogich siedliskach na obszarach górskich sięgając do rzędnej 3500 m n.p.m. na Kinabalu. Niektóre zasiedlają skały serpentynowe, inne wapienne lub nawet piaski. Dzbaneczniki rosną na sawannach, nieliczne występują wzdłuż brzegów morskich (w tym uznawane za słonorośla), a są też gatunki zasiedlające siedliska antropogeniczne – przydroża, tereny wypalane i intensywnie wypasane. Generalnie gatunki zachodnie związane są częściej z siedliskami otwartymi – na bagnach rosną dzbaneczniki będące endemitami Madagaskaru i Cejlonu, a N. pervillei, będący endemitem Seszeli, spotykany jest tam na wychodniach skał granitowych.

Dzbaneczniki występując w strefie międzyzwrotnikowej rosną w warunkach względnie stabilnej temperatury w skali całego roku. Te z obszarów górskich znoszą jednak duże wahania temperatur w cyklu dobowym, bowiem nocami temperatury w miejscach ich występowania mogą spadać do ok. 5°C. Rośliny z terenów nizinnych rozwijają się w stabilnym zakresie temperatur wynoszącym zwykle od 21 do 29°C.
 

Podłoże dla dzbaneczników powinno być przepuszczalne i pozbawione nawozów (w żyznym podłożu dzbaneczniki nie tworzą liści pułapkowych). Stosowane są do ich uprawy podłoża dla epifitów składające się z: torfu, liści bukowych, korzeni paproci, kory drzew, kawałków węgla drzewnego, piasku i ziemi lub nawet uboższe podłoża z samych torfowców i torfu, czasem mieszanych z piaskiem i włóknami z paproci (np. długosza) lub perlitem. Nie stosuje się raczej podłoży z ziemi piaszczystej i gliniastej, mimo że w naturze niektóre dzbaneczniki w takich gruntach rosną.

Dzbaneczniki wymagają stanowisk widnych przez cały rok (w przypadku sztucznego naświetlania – trwającego 12–14 godzin dziennie). Intensywniejsze oświetlenie sprzyja silniejszemu wybarwieniu liści pułapkowych. Rośliny wymagają na ogół dużej wilgotności powietrza wynoszącej 80–90%, choć niektóre tolerują niższą, co jednak może wpływać negatywnie na rozwój liści pułapkowych

Dla tego produktu nie napisano jeszcze opinii!

Właściciel sklepu internetowego nie gwarantuje, że publikowane opinie pochodzą od konsumentów, którzy używali danego produktu lub go kupili.